BOURGONDIËRS - BELLEVILLE - BROCCOLI
JAN - Toen ik in 1990 begon te werken bij P&C in Antwerpen kwam ik -Godzijdank- terecht in een team dat de nu bijna compleet uitgestorven "Bourgondische" levensstijl nog alle eer aandeed; naast werken mocht er nog echt genoten worden van elk moment en tijdens onze buitenlandtrips werd er 's avonds steevast goed gegeten en gedronken.
Dankzij m'n collega's bij P&C ontdekte ik in het China Town van Parijs (Belleville, Porte Des Lilas) en Londen (Gerard Street) de typische, authentieke Chinese keuken die mijlenver afstond van de gangbare Loempia met Kip, Kip met Currysaus en -Godbetert!- frietjes (!!!) of andere gerechten die -zoals ik later zou ontdekken- niks met de Chinese keuken te maken hebben; in de plaats ontdekte ik wel Broccoli met Gember en Look, wat toen voor mij een echte openbaring was!
Niet veel later "ontdekte" ik het Antwerpse "China Town" in de Van Schoonhovestraat, en meer in 't bijzonder Restaurant D.K. Jade. Het was toen bijna "not done" om als Belg in die restaurants, die blinkend-glanzende eenden voor 't raam hingen, te gaan eten maar ik werd er een wekelijks-vaste klant en al snel kreeg ik van Mme. Xu en van Mme. Lensi de eerse "tips and tricks" van de Chinese keuken doorgespeeld.
In diezelfde periode kocht ik bij De Sleghte in Antwerpen het kookboek "Koken & Reizen" dat, rijkelijk geïllustreerd met prachtige foto's, een schat aan informatie biedt over zowel de Chinese keuken als de Chinese cultuur. Dankzij dit boek raakte ik echt gefascineerd door de Chinese gastronomie en het hoofdstuk over Szechuan maakte het meeste indruk op mij.
Dankzij m'n collega's bij P&C ontdekte ik in het China Town van Parijs (Belleville, Porte Des Lilas) en Londen (Gerard Street) de typische, authentieke Chinese keuken die mijlenver afstond van de gangbare Loempia met Kip, Kip met Currysaus en -Godbetert!- frietjes (!!!) of andere gerechten die -zoals ik later zou ontdekken- niks met de Chinese keuken te maken hebben; in de plaats ontdekte ik wel Broccoli met Gember en Look, wat toen voor mij een echte openbaring was!
Niet veel later "ontdekte" ik het Antwerpse "China Town" in de Van Schoonhovestraat, en meer in 't bijzonder Restaurant D.K. Jade. Het was toen bijna "not done" om als Belg in die restaurants, die blinkend-glanzende eenden voor 't raam hingen, te gaan eten maar ik werd er een wekelijks-vaste klant en al snel kreeg ik van Mme. Xu en van Mme. Lensi de eerse "tips and tricks" van de Chinese keuken doorgespeeld.
In diezelfde periode kocht ik bij De Sleghte in Antwerpen het kookboek "Koken & Reizen" dat, rijkelijk geïllustreerd met prachtige foto's, een schat aan informatie biedt over zowel de Chinese keuken als de Chinese cultuur. Dankzij dit boek raakte ik echt gefascineerd door de Chinese gastronomie en het hoofdstuk over Szechuan maakte het meeste indruk op mij.
EEN HELSE RIT NAAR HET SZECHUAN-WALHALLA IN SHANGHAI
Het moet ergens rond 2013 geweest zijn dat ik voor m'n toenmalig werk voor de eerste keer naar China mocht reizen. Ik sliep in Shanghai en werd elke dag naar Suzhou gereden waar we ons kantoor hadden. M'n toenmalige collega Sophie was op de hoogte van mijn passie voor de keuken uit Szechuan en zij had dit doorgepseeld aan Sibille.
Sibille leidde ons kantoor in Suzhou en zij organiseerde -als verrassing voor mij- een dineertje in The Szechuan Citizen, een echt, typisch Szechuan restaurant in de supergezellige French Concession-wijk in Shanghai dat datzelfde jaar de prijs had gewonnen als
Beste Szechuan Restaurant Buiten de Provincie Szechuan.
Ik herinner me van die dag nog twee dingen die me ook voor de rest van m'n leven zullen bijblijven.
Ten eerste was er de helse, vier uur durende rit van Nanjing -waar ik die dag werkte- naar Shanghai. De rit op zich zou niet zo'n probleem geweest zijn -de snelwegen in die regio in China zijn breed en nieuw, en zeker niet overvol zoals in België- ware het niet dat m'n chauffeur-voor-die-dag
maximum 1 meter 30 groot was; ze kon net tussen de bovenkant van het stuur en de bovenkant van het dashboard heen kijken. Verder zag ze er hoogstens 16 jaar oud uit en ze kende absoluut de route niet! Hoewel men mij had verzekerd dat ze "een heel goede chauffeur was die nog nooit een accident had gedaan" heb ik m'n leven die dag minstens 3 keer zien voorbij flitsen.
Op de terugweg zijn we hopeloos verloren gereden en ik zou nooit terug in Shanghai geraakt zijn moest Sibille haar chauffeur niet op pad hebben gestuurd om mij en m'n "super-chauffeur" te komen zoeken.
Uiteindelijk ben ik met veel vertraging toegekomen in The Szechuan Citizen waar m'n collega's al lang gedaan hadden met eten.
Achteraf herinner ik me nog dat bijna al m'n collega's die daar die avond aanwezig waren mij nog probeerden te waarschuwen -"Pas op wat je hier eet: alles is super pikant maar sommige dingen zijn echt niet te eten!"- alvorens ze nog een glas water naar binnen goten.
Maar ik herinner me vooral het gevoel dat me overviel toen ik The Szechuan Citizen binnen stapte:
de sfeer, de kleuren, zowel van het interieur als van de gerechten op de tafels van de verschillende gasten, de geuren van gestoomde kleefrijst en Szechuan kruiden, de typisch Chinese chaos die je in ieder restaurant ziet en de meer-dan-levensgrote portret-poster van de eigenares van het restaurant onder een (gemotoriseerde) bamboo waaier die het geheel een soort Chinese epoque-boudoir uitstraling gaf.
Ik ben er nog heel vaak terug naartoe gekeerd, zo vaak zelfs dat er op een gegeven moment een menukaart van The Szechuan Citizen in m'n bagage mee naar België is gereisd. Het "wonderbaarlijke" aan deze menukaart is dat de Engelse vertaling van de verschillende gerechten eigenlijk gewoon een opsomming is van de ingrediënten; daarbij is elk gerecht geïllustreerd met een foto zodat je elk ingrediënt dat niet staat beschreven gewoon op de foto kan zien.
Deze menukaart is voor mij zowat m'n Szechuan-bijbel.
Sibille leidde ons kantoor in Suzhou en zij organiseerde -als verrassing voor mij- een dineertje in The Szechuan Citizen, een echt, typisch Szechuan restaurant in de supergezellige French Concession-wijk in Shanghai dat datzelfde jaar de prijs had gewonnen als
Beste Szechuan Restaurant Buiten de Provincie Szechuan.
Ik herinner me van die dag nog twee dingen die me ook voor de rest van m'n leven zullen bijblijven.
Ten eerste was er de helse, vier uur durende rit van Nanjing -waar ik die dag werkte- naar Shanghai. De rit op zich zou niet zo'n probleem geweest zijn -de snelwegen in die regio in China zijn breed en nieuw, en zeker niet overvol zoals in België- ware het niet dat m'n chauffeur-voor-die-dag
maximum 1 meter 30 groot was; ze kon net tussen de bovenkant van het stuur en de bovenkant van het dashboard heen kijken. Verder zag ze er hoogstens 16 jaar oud uit en ze kende absoluut de route niet! Hoewel men mij had verzekerd dat ze "een heel goede chauffeur was die nog nooit een accident had gedaan" heb ik m'n leven die dag minstens 3 keer zien voorbij flitsen.
Op de terugweg zijn we hopeloos verloren gereden en ik zou nooit terug in Shanghai geraakt zijn moest Sibille haar chauffeur niet op pad hebben gestuurd om mij en m'n "super-chauffeur" te komen zoeken.
Uiteindelijk ben ik met veel vertraging toegekomen in The Szechuan Citizen waar m'n collega's al lang gedaan hadden met eten.
Achteraf herinner ik me nog dat bijna al m'n collega's die daar die avond aanwezig waren mij nog probeerden te waarschuwen -"Pas op wat je hier eet: alles is super pikant maar sommige dingen zijn echt niet te eten!"- alvorens ze nog een glas water naar binnen goten.
Maar ik herinner me vooral het gevoel dat me overviel toen ik The Szechuan Citizen binnen stapte:
de sfeer, de kleuren, zowel van het interieur als van de gerechten op de tafels van de verschillende gasten, de geuren van gestoomde kleefrijst en Szechuan kruiden, de typisch Chinese chaos die je in ieder restaurant ziet en de meer-dan-levensgrote portret-poster van de eigenares van het restaurant onder een (gemotoriseerde) bamboo waaier die het geheel een soort Chinese epoque-boudoir uitstraling gaf.
Ik ben er nog heel vaak terug naartoe gekeerd, zo vaak zelfs dat er op een gegeven moment een menukaart van The Szechuan Citizen in m'n bagage mee naar België is gereisd. Het "wonderbaarlijke" aan deze menukaart is dat de Engelse vertaling van de verschillende gerechten eigenlijk gewoon een opsomming is van de ingrediënten; daarbij is elk gerecht geïllustreerd met een foto zodat je elk ingrediënt dat niet staat beschreven gewoon op de foto kan zien.
Deze menukaart is voor mij zowat m'n Szechuan-bijbel.
THE PANDA PALS : 2 SZECHUAN FOODIES
|
ANTONIO - In 2018 leerde ik Antonio kennen. In Spanje had hij, na de crisis van 2008, als manager in verschillende restaurants gewerkt. Hij had daar ook verschillende horeca-gerelateerde cursussen gevolgd maar was uiteindelijk toch vertrokken uit Spanje omdat hij niets meer met Horeca te maken wilde hebben.
Ik weet niet wanneer ik voor het eerst Szechuan heb gekookt voor Antonio maar hij was wel fan vanaf het eerste moment. Dat maakte dat we samen op zoek gingen naar echte Szechuan restaurants en zo kwam het dat we samen terug de restaurants bezochten die ik begin jaren '90 met m'n collega's van P&C bezocht: Belleville en Parijs, Gerard Street en Londen en recentelijk een nieuw-geopend maar overheerlijk Szechuan restaurant in centrum Madrid. Toen Antonio en ik al enige tijd samen woonden hadden we op een zondagnamiddag enkele vrienden op bezoek om samen games te spelen (een echte passie van Antonio, iets minder voor mij). Na enkele spelletjes gaf ik het dan ook op en terwijl Antonio en de rest van het gezelschap verder bleven gamen ben ik beginnen koken. Typische gerechten in kleine porties. Zij aten en speelden terwijl hun games, ik kookte rustig het ene gerecht na het andere. Vijf gerechten -en enkele uren- later, aan het einde van hun laatste game, vertelden ze mij dat ze fantastisch lekker hadden gegeten zonder dat ze het gevoel hadden "barstensvol" te zitten. |
Hieruit en op die manier is ons idee voor The Szechuan Experience ontstaan: verschillende gerechten uitproberen, telkens in kleine porties om niet "barstensvol" te zitten, en samen met vrienden genieten van een exotische, overheerlijke keuken die gekend staat om haar -voor ons- ongekende en verrassende smaakcombinaties.
SOME LIKE IT HOT
